“Przecież to TYLKO małe draśnięcie i po strachu! Po co do tego przygotowanie?” “To krótki zabieg, po co dziecko do niego przygotowywać?”
Dla wielu zabieg, który – ich zdaniem – trwa krótko, nie wymaga przygotowania. Wystarczy przecież włożyć odpowiedni sprzęt (np.nożyczki, laser) i przeciąć wędzidełko języka. Krótka chwila płaczu i już!
Dlaczego uważam, że przygotowanie maleństwa jest NAJWAŻNIEJSZE?
Usiądź wygodnie i wyobraź sobie…
1. Twój maluszek nie pozwala Ci “wejść” palcami do jamy ustnej w wyniku np.wygórowanego odruchu kąsania… Po zabiegu powstaje rana, która ma romboidalny kształt, czasami lekarz operator prosi o wykonywanie stymulacji uwalniania mięśniowo-powięziowego właśnie okolicy pod językiem za pomocą palców rodzica (czasami udaje się to zorganizować inaczej, najczęściej u starszych dzieci). Jeśli maluszek nie pozwala wykonywać pewnych manewrów przed zabiegiem… To jak ma się na nie zgodzić po zabiegu, kiedy do dyskomfortu podłącza się ból? Prawdopodobnie będzie wrzask większy niż jesteś w stanie sobie to wyobrazić.
2. Twój maluszek cierpi na nadwrażliwość w obrębie jamy ustnej, ma problem z głębokim uchwyceniem brodawki i smoczka – często przejawia odruch wymiotny, nie toleruje pewnych konsystencji. Bez przygotowania odruchy te tylko się zaostrzą, będą służyły obronie maluszka przed intruzem, jaki będą – w uzasadnionych sytuacjach – Twoje palce. W konsekwencji – wykonywanie ewentualnych ćwiczeń – będzie trudne, o ile nie niemożliwe.
3. Twój ukochany brzdąc miewa zaburzenia dystrybucji napięcia mięśniowego. Jego ciało potrzebuje wsparcia, by organizm poradził sobie ze zmianami, jakie zabieg spowoduje (a wywoła je na pewno). Bez wcześniejszych konsultacji u specjalistów – stan po zabiegu może się nawet pogorszyć, a Ty nie zauważysz zmiany w tych funkcjach, które stanowiły przyczynę do jego wykonania.
Każdy człowiek zasługuje na szacunek. Przygotowanie do zabiegu, z mojej perspektywy, jest właśnie okazaniem zrozumienia dla ciała dziecka. Jeśli maluch zaakceptuje pewne działania przed zabiegiem frenulotomii / frenulektomii (o tym innym razem) – łatwiej będzie je wykonać po zbiegu. Działaj więc z głową!
Dlaczego Ty musisz się do tego przygotować?
Położna, neurologopeda, czy też lekarz operator (najczęściej laryngolog, chirurg, stomatolog) to osoby, które w całym procesie będą towarzyszyły Tobie i dziecku przez krótki okres czasu. Z czynnościami przed- i pozabiegowymi zostajesz Ty i Twoja rodzina. Będziesz głównym terapeutą swojego dziecka przed oraz po zabiegu. To jest funkcja, która będzie wymagała od Ciebie regularności, a także… konsekwencji. Jeżeli nie stoisz stabilnie emocjonalnie na nogach, cierpisz na zaburzenia lękowe, depresję, masz problem z odnalezieniem siły na podjęcie kolejnego wyzwania – dobrze zastanów się wraz ze specjalistami, czy to naprawdę dobry moment na przeprowadzenie procesu, który będzie obciążający nie tylko dla maluszka, ale przede wszystkim dla Ciebie. Jeżeli bowiem emocjonalnie nie dźwigniesz tego, co się będzie działo i zaniechasz pewnych procedur, będziesz unikać zaleconych ćwiczeń, wydłużać przerwy może dojść do powstania zrostu (z częścią z nich sobie poradzimy, ale niektóre będą zaburzały funkcje jeszcze bardziej niż przed zabiegiem, przez co będą wymagały korekty…).
W swojej pracy widziałam już różne sytuacje i doświadczyłam różnych reakcji ze strony dziecka oraz rodziców na przeprowadzoną interwencję. Po tylu latach praktyki wiem jedno: przygotowanie do zabiegu frenulotomii bądź frenuloplastyki zarówno malucha, jak i rodzica / rodziców jest fundamentem, na którym buduje się prawidłowa funkcja organizmu dziecka. Pozwól sobie w tym pomóc!
Czy Ty przygotowywałaś / -eś swoją pociechę do zabiegu?
- 0 Comments
- poradnia laktacyjna Wrocław
- Wędzidełko języka
